Ważny akt prawny.

Oceń ten artykuł
(5 głosów)

Jednym z  kluczowych dokumentów, dotyczących regulacji prawnych  Kazimierskiego Parku Krajobrazowego,  jest Rozporządzenie Nr.4 Wojewody Lubelskiego z dnia 23 marca 2005 roku. Burmistrz Kazimierza Dolnego mając do dyspozycji między innymi ustawę o odpadach oraz inne akty prawne, przy odrobinie dobrej woli mógłby ochronić nasze tereny przed degradacją i zapanować nad katastrofalną sytuacją jaka Nas dotyka. Pisze to w kontekście toczącej się przed SKO w Lublinie sprawy, dotyczącej unieważnienia decyzji burmistrza, w sprawie usunięcia  składowanych w rejonie oczyszczalni ścieków w Bochotnicy mas ziemnych, powstałych w wyniku budowy hotelu przez spółkę Aliannce Holding w 2005 r. Zarówno ten przypadek   jak i wiele podobnych, pustoszy  krajobraz Kazimierskiego Parku Krajobrazowego, przy bierności władz Kazimierza, a także w niektórych przypadkach  przy Ich, jak się wydaje  akceptacji. Warto zapoznać się z powyższym rozporządzeniem.

J.K

Lubel.05.73.1525
ROZPORZĄDZENIE Nr 4
WOJEWODY LUBELSKIEGO
z dnia 23 marca 2005 r.
w sprawie Kazimierskiego Parku Krajobrazowego
(Lublin, dnia 27 kwietnia 2005 r.)
Na podstawie art. 16 ust.3 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz. 880) zarządza się, co następuje:
§ 1. Kazimierski Park Krajobrazowy, zwany dalej "Parkiem", obejmuje obszar o powierzchni 14.961 ha i położony jest w województwie lubelskim, powiecie puławskim, na terenie gmin: Janowiec, Końskowola, Nałęczów, Wąwolnica, miasta i gminy Kazimierz Dolny, miasta i gminy Puławy oraz w powiecie opolskim, na terenie gmin: Karczmiska i Wilków.
§ 2. Szczególnym celem ochrony Parku jest zachowanie niepowtarzalnych walorów przyrodniczych, krajobrazowych, kulturowych, historycznych i turystycznych środowiska ze szczególnym uwzględnieniem interesujących biocenoz zboczy doliny Wisły, wąwozów i skarp lessowych z licznie występującymi gatunkami rzadkich roślin.
§ 3. Otulina Parku o powierzchni 24.189 ha, położona jest w województwie lubelskim, powiecie puławskim, na terenie gmin: Janowiec, Końskowola, Kurów, Wąwolnica, miasta i gminy Kazimierz Dolny, miasta i gminy Nałęczów, miasta i gminy Puławy, oraz w powiecie opolskim, na terenie gmin: Karczmiska i Wilków oraz w powiecie lubelskim, na terenie gminy Wojciechów.
§ 4. 1. Opis granic Parku określa załącznik Nr 1 do rozporządzenia.
2. Opis granic otuliny Parku określa załącznik Nr 2 do rozporządzenia.
§ 5. W Parku zakazuje się:
1) realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu art. 51 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm.)1) ;
2) umyślnego zabijania dziko występujących zwierząt, niszczenia ich nor, legowisk, innych schronień i miejsc rozrodu oraz tarlisk i złożonej ikry, z wyjątkiem amatorskiego połowu ryb oraz wykonania czynności w ramach racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej, rybackiej i łowieckiej;
3) likwidowania i niszczenia zadrzewień śródpolnych, przydrożnych i nadwodnych, jeżeli nie wynikają z potrzeby ochrony przeciwpowodziowej lub zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego lub wodnego lub budowy, odbudowy, utrzymania, remontów lub naprawy urządzeń wodnych;
4) pozyskiwania do celów gospodarczych skał, w tym torfu, oraz skamieniałości, w tym kopalnych szczątków roślin i zwierząt, a także minerałów i bursztynu;
5) wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę terenu, z wyjątkiem prac związanych z zabezpieczeniem przeciwsztormowym, przeciwpowodziowym lub przeciwosuwiskowym lub budową, odbudową, utrzymaniem, remontem lub naprawą urządzeń wodnych;
6) dokonywania zmian stosunków wodnych, jeżeli zmiany te nie służą ochronie lub racjonalnej gospodarce rolnej, leśnej, wodnej lub rybackiej;
7) budowania nowych obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych, z wyjątkiem obiektów służących turystyce wodnej, gospodarce wodnej lub rybackiej;
8) likwidowania, zasypywania i przekształcania zbiorników wodnych, starorzeczy oraz obszarów wodno - błotnych;
9) wylewania gnojowicy, z wyjątkiem nawożenia własnych gruntów rolnych;
10) prowadzenia chowu i hodowli zwierząt metodą bezściółkową;
11) utrzymywania otwartych rowów ściekowych i zbiorników ściekowych;
12) organizowania rajdów motorowych i samochodowych;
13) używania łodzi motorowych i innego sprzętu motorowego na otwartych zbiornikach wodnych."
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia2).
_________
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957, z 2003 r. Nr 46, poz. 392, Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568, Nr 175, poz. 1693, Nr 190, poz. 1865 i Nr 217, poz. 2124, z 2004 r. Nr 19, poz. 177, Nr 49, poz. 464, Nr 70, poz. 631, Nr 91, poz. 875, Nr 92 poz. 880, Nr 96, poz. 959, Nr 121, poz. 1263 i Nr 273. poz. 2703, Nr 49, poz. 464, Nr 281, poz. 2784.
2) Niniejsze Rozporządzenie było poprzedzone Rozporządzeniami:
- Nr 29 Wojewody Lubelskiego z dnia 15 czerwca 1998 r. w sprawie Zespołu Lubelskich Parków Krajobrazowych (Dz. Urz. Woj. Lub. Nr 11, poz. 167),
- Nr 27 Wojewody Lubelskiego z dnia 15 maja 2003 r. w sprawie Nadwieprzańskiego Parku Krajobrazowego (Dz. Urz. Woj. Lub. Nr 68, poz. 1850), które na podstawie art. 157 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. (Dz. U. Nr 92, poz. 880) tracą moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, z tym że na podstawie art. 153 tejże ustawy park krajobrazowy utworzony przed dniem wejścia w życie ustawy stał się parkiem krajobrazowym w rozumieniu niniejszej ustawy.
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK Nr 1
Opis granicy Kazimierskiego Parku Krajobrazowego
Przebieg granicy Parku opisano począwszy od koty 123,15 położonej na wale przeciwpowodziowym na północ od Wyspy Włostowickiej. Stąd granica prowadzi wałem ku południowemu wschodowi i południowi do punktu wysokościowego 123,6, skąd skręca z wału ku południowemu wschodowi i biegnie drogą gruntową przez dystans 380 m do szosy Puławy-Kazimierz. Od skrzyżowania z szosą granica zdąża nią na północ przez 170 m, po czym ponownie skręca w drogę gruntową ku południowemu wschodowi, by po kolejnych 70 m skręcić znowu na północ. Biegnąc podnóżem krawędzi Płaskowyżu Nałęczowskiego, omijając przy tym od wschodu zabudowania Parchatki i południowych Włostowic granica dochodzi do krzyża stojącego przy drodze Puławy-Włostowice-Skowieszyn w pobliżu punktu wysokościowego 127,7. Tu zmienia kierunek na północno-wschodni i biegnie drogą wzdłuż krawędzi Płaskowyżu docierając do skraju zabudowań wsi Skowieszyn. Następnie skręca w kierunku południowo-wschodnim i biegnie drogą przez wieś, nadal podnóżem krawędzi Płaskowyżu. Po 1,7 km granica opuszcza skręcającą ku północnemu wschodowi drogę i nadal biegnie w pierwotnym kierunku. Za zabudowaniami wsi wykorzystuje na odcinku 200 m okresowy ciek, odwadniający wąwóz Białocin. Po ok. 1300 m od tego cieku granica dochodzi do zabudowań Kolonii Pożóg. Okrążając je od zachodu i południa łączy się z drogą, prowadzącą z przystanku kolejowego Pożóg do Uroczyska Nowy Świat. Drogą tą granica Parku biegnie przez 300 m na południe, tj. do początku zalesionego wąwozu, skąd skręca ku wschodowi i w postaci linii prostej, przecinającej lokalną kulminację o wysokości 201,4 m biegnie przez dystans ok. 700 m (wykorzystując przez końcowe 220 m tego odcinka drogę objazdową do pól). Następnie granica skręca na południe i po 100 m okrążając pojedyncze siedlisko nad wąwozem zmienia kierunek na wschodni, obejmując dno wąwozu z okresowym rozlewiskiem. Następnie skręca ku południowemu wschodowi i biegnie wspinającą się po zboczu drogą gruntową w pobliże znajdującego się przy szosie Końskowola-Celejów punktu wysokościowego 196,3. Dalej zdąża tą szosą przez 250 m na południe do koty 199,3, po czym skręca ku WSW w drogę gruntową, którą biegnie przez 1150 m do położonego nad wąwozem
przysiółka Kolonii Pożóg. Tu zmienia kierunek na południowy i biegnie przez 900 m w rejon kilku siedlisk położonych nad wąwozem, skąd skręca pod kątem ostrym w kierunku ENE, by po 150 m ponownie skręcić na południe. Dalej granica cały czas biegnąc drogą gruntową dociera do punktu wysokościowego 200,6, skąd skręca ku południowemu wschodowi. Dwukrotnie zmieniając kierunek dociera do szosy Las Stocki-Zakierzki. Tu skręca tą szosą na wschód i po 200 m ponownie dochodzi do szosy Klementowice-Celejów. Początkowo zdąża nią na północ, a po 125 m skręca na ENE w drogę, wzdłuż której ciągną się zabudowania wsi Zakierzki. Po przebyciu 1000 m granica dochodzi do drogi gruntowej, z którą skręca na południe i poprzez punkt wysokościowy 187,1 dociera do Kolonii Stok. Tu skręca drogą ku północnemu wschodowi i biegnie przez 300 m do koty 186,3. Tu granica Parku ponownie zmienia kierunek na SSE i biegnie wspinającą się na wierzchowinę głębocznicą, dochodząc po przebyciu 800 m do pierwszych zabudowań Karmanowic. Pozostawiając je poza obszarem Parku granica skręca na południe, a po 200 m na zachód, dochodząc po 100 m do punktu wysokościowego 201,6. Stąd biegnie lekko wijącą się drogą gruntową ku południowi, osiągając po 1700 m szosę Lublin-Kazimierz. Wraz z nią zdąża ku wschodowi, aby po 100 m ponownie skręcić w drogę gruntową prowadzącą na południe i po 250 m dotrzeć do drogi gruntowej, biegnącej obrzeżem Niecki Karmanowickiej. Następnie skręca w drogę gruntową ku wschodowi, do szosy Lublin-Kazimierz, którą następnie biegnie 300 m na północ. Od północy okrąża Las Karmanowicki, po czym skręca na południe, przecina szosę Drzewce-Karmanowice i po przebyciu 400 m skręca na południowy zachód docierając do punktu wysokościowego 198,3. Następnie pod kątem ostrym granica skręca ku ESE i biegnie w tym kierunku drogą przez wieś Łopatki aż do skraju jej zabudowań, położonych nad dolinką okresowego cieku. Następnie granica przecina tę dolinkę i drogą gruntową wspina się po zboczu wierzchowiny, dochodząc do punktu wysokościowego 210,5. Stąd skręca ku południowemu wschodowi i biegnie drogą gruntową do Rudkowego Cieku. Wraz z nim skręca ku południowemu zachodowi, by po 200 m zmienić kierunek na południowy i pozostawiając samotne siedlisko nad wąwozem poza obszarem Parku, dotrzeć drogą gruntową do nasypu kolejki wąskotorowej Nałęczów-Opole Lub. Stąd granica skręca ku południowemu zachodowi i biegnie tzw. Gościńcem Kurowskim do torów kolejki wąskotorowej, wzdłuż których biegnie do cmentarza w Wąwolnicy. Dalej śladem czerwonego szlaku turystycznego wspina się dnem zalesionego wąwozu na wierzchowinę i biegnie utwardzoną drogą ku zachodowi przez wieś Stanisławka do niewielkiego lasku, w którym skręca na północ, by po 200 m osiągnąć punkt wysokościowy 203,4. Stąd granica ponownie skręca ku północnemu zachodowi, a następnie ku zachodowi, biegnąc drogą przez wieś Grabówki i obejmując system wąwozów rąblowskich dociera do szosy Rąblów-Rzeczyca. Następnie skręca szosą na północ do położonego na zakręcie drogi punktu wysokościowego 206,5, gdzie zmienia kierunek na południowo-zachodni i biegnie przez dystans 600 m osiągając punkt wysokościowy 204,9. Skręca na WSW i linią prostą poprzez punkty wysokościowe 211,4 i 211,1 dociera do zabudowań Rzeczycy. Dalej zmierza drogą gruntową ku SSW do szosy Grabówki-Kazimierz, a następnie wraz z nią ku zachodowi wzdłuż lessowej krawędzi Płaskowyżu Nałęczowskiego przez Kolonię Rzeczyca, Helenówkę i Jeziorszczyznę do ul. Słonecznej w Kazimierzu. Następnie granica zmierza tą wspinającą się na wierzchowinę ulicą do tzw. Gościńca Polanowskiego. Początkowo zdąża nim do krzyża stojącego w rozwidleniu dróg prowadzących do Dąbrówki i Dobrego. Tu opuszcza go i biegnie w kierunku Dobrego, przecinając Las Miejski i mijając wschodni skraj zabudowy wsi Okale. Głębocznicą rozcinającą strome zbocze głębokiej doliny schodzi w jej suche dno, po czym skręca w kierunku południowo-wschodnim w biegnącą obrzeżem dna doliny drogę. Po 500 m wraz z nią opuszcza dolinę i biegnąc w kierunku zachodnim dochodzi do kapliczki stojącej przy Gościńcu Polanowskim w Dąbrówce. Stąd kieruje się tym gościńcem ku południowi i biegnie nim, częściowo wykorzystywanym przez szosę Kazimierz-Wilków, do
głowy parowu Kamienny Dół. Od tego miejsca granica Parku towarzyszy granicy administracyjnej miasta Kazimierz, włączając w obszar Parku wąwozy Rogowa, a pozostawiając poza nim zwartą zabudowę wsi Zagajdzie. Za ostatnimi zabudowaniami tej wsi granica Parku skręca wraz z drogą gruntową na SSE, aby po 350 m skręcić na wschód i biegnąc pomiędzy zabudowaniami wsi Jaworce a położonymi na północ od nich sadami i polami dotrzeć do punktu wysokościowego 216,8, położonego przy szosie Kazimierz-Karczmiska. Następnie granica zmierza tą szosą w kierunku południowym przez odcinek 250 m, po czym skręca ku zachodowi pod kątem ostrym i biegnie dalej linią prostą, częściowo wzdłuż linii niskiego napięcia, przez dystans 550 m do samotnego siedliska nad wąwozem, skąd skręca ku SSE i biegnie drogą gruntową przez dystans 750 m. Po połączeniu się z równoleżnikowo przebiegającą drogą gruntową skręca z nią na wschód i po 400 m ponownie dochodzi do szosy Kazimierz-Karczmiska. Następnie zdąża nią 400 m ku południowi i skręca na zachód, biegnąc początkowo podnóżem krawędzi, a później obrzeżem zalesionego wąwozu do granicy administracyjnej, rozdzielającej gminy Karczmiska i Wilków. Wraz z nią skręca na południe, a po minięciu koty 212,2 skręca pod kątem ostrym w drogę gruntową, prowadzącą w kierunku północno-zachodnim, aby po 550 m skręcić w kolejno drogę gruntową na południowy zachód, pozostawiając poza obszarem Parku zabudowania Kolonii Rogów. Następnie dochodzi do tzw. Lasu na Hektarach, skręca ku zachodowi i biegnąc obrzeżem lasu łączy się z szosą w Rogowie. Tu skręca na północny wschód i po 150 m zmienia kierunek na północno-zachodni. Poprzez mostek na Jaworzance i po przebyciu 350 m dociera do położonej w pobliżu szkoły koty 166,9. Stąd skręca na południowy zachód w biegnącą obrzeżem doliny Jaworzanki drogę gruntową, aby po 800 m dotrzeć do skraju lasu. Następnie granica prowadzi jego brzegiem, generalnie w kierunku zachodnim, do koty 140,2. Stąd zdąża drogą gruntową wzdłuż strefy zboczowej płaskowyżu Równiny Bełżeckiej, przez dystans 1500 m do głębocznicy, którą skręca na południowy zachód ku przysiółkowi Małe Dobre. Po 200 m nie dochodząc do jego zabudowań, granica skręca ku północnemu wschodowi i biegnie podnóżem krawędzi, pozostawiając poza obszarem Parku sady i zabudowę wsi Dobre. W odległości 150 m na północ od krańca wału przeciwpowodziowego, chroniącego dolinę Chodecki, granica skręca ku południowemu zachodowi w drogę gruntową, przechodzącą brodem przez rzekę i dociera do usypanego na lewym brzegu Chodelki wału przeciwpowodziowego. Następnie granica biegnie wałem na północ i po minięciu przejścia drogowego z Podgórza do Zastowa Polanowskiego skręca wraz z wałem początkowo ku zachodowi, a po minięciu koty 127,01 - ku południowemu zachodowi. W pobliżu koty 126,6 granica Parku skręca groblą na zachód, przecina Wisłę i cały czas zdążając w tym kierunku osiąga starorzecze. Stąd kieruje się na południe i biegnąc jego brzegiem dochodzi do niewielkiego rozlewiska, od którego skręca na zachód i po 500 m dociera do wału przeciwpowodziowego w Kolonii Brześce. Następnie na odcinku 2,5 km biegnie wałem na północ, po czym 200 m za kotą 124,89 opuszcza wał i kieruje się drogą gruntową na północny zachód do koty 122,8. Stąd skręca na południowy zachód i biegnąc częściowo drogą gruntową, a częściowo rowem melioracyjnym dociera do mostu na Plewce obejmując stawy hodowlane w Janowicach wraz z przylegającym do nich od południowego zachodu fragmentem Łąk Wyprawy. Od mostu granica Parku biegnie w dół rzeki przez ok. 800 m do następnego mostu, z którego skręca na północny zachód i drogą gruntową dochodzi do szosy Janowice-Janowiec. Dalej biegnie szosą w kierunku Janowca, skręcając przed cmentarzem w drogę gruntową i następnie okrążając go od zachodu i północy. Od północno-wschodniego narożnika cmentarza granica Parku biegnie obwodnicą Janowca obejmując tę miejscowość od zachodu i północy. Przecina szosę Janowiec-Puławy i biegnie dalej w kierunku zachodnim starym traktem, by po 400 m skręcić wraz z nim ku północnemu wschodowi. Przecinając niewielką strugę granica dochodzi do koty 162,0. Tu zmienia kierunek na zachodni, a po 300 m na północno-wschodni, by po kolejnych 300 m, przy pierwszych zabudowaniach
Wojszyna, skręcić ku południowemu wschodowi w drogę gruntową. Po przebyciu 300 m granica zmienia kierunek na północno-wschodni i dociera do kolejnych zabudowań Wojszyna. Następnie skręca na południowy wschód, aby po 100 m ponownie zmienić kierunek na północno-wschodni i po 800 m dotrzeć do zabudowań, współtworzących zabytkowy układ Wojszyna Starego. Tu granica schodzi w dół ku Wiśle wiejską drogą przechodzącą w wąwóz, by po 450 m zmienić kierunek na północno-wschodni. Dalej biegnie równoległą do krawędzi przełomu Wisły drogą gruntową, a za ostatnimi zabudowaniami Wojszyna Starego skręca na północny zachód i linią prostą dociera do łagodnego zakrętu szosy Nasiłów-Wojszyn. Od zakrętu granicę poprowadzono szosą do Nasiłowa, włączając w obszar Parku zabudowę tej wsi, położoną na południe od szosy. Następnie wraz z szosą skręca ku północy i poprzez kotę 165,38 dociera do skraju lasu nasiłowskiego. Przez 400 m zmierza tą szosą przez las, po czym, zachowując cały czas kierunek zbliżony do północnego dociera drogą leśną do północnego brzegu lasu. Tu podnóżem zalesionej krawędzi skręca ku wschodowi, by po 500 m połączyć z wałem przeciwpowodziowym. Następnie biegnie nim ku NNW do koty 123,9, od której skręca na zachód, przecina Wisłę i dochodzi do północnego skraju Wyspy Włostowickiej, położonego na wysokości 116,9 m. Tu ponownie zmienia kierunek na północny i biegnie groblą wzdłuż nurtu, by po 300 m skręcić na zachód do położonego na wale przeciwpowodziowym punktu wysokościowego 123,15, od którego rozpoczęto opis przebiegu granicy.
ZAŁĄCZNIK Nr 2
Opis granicy otuliny Kazimierskiego Parku Krajobrazowego
Przebieg granicy otuliny Parku opisano począwszy od północnego skraju półwyspu odgradzającego port rzeczny w Puławach od koryta Wisły. Stąd granica biegnie wałem przeciwpowodziowym ku południowi, by po 700 m skręcić ku wschodowi, pozostawiając basen portowy wraz z zapleczem magazynowym poza obszarem otuliny. Dalej biegnie ulicą Zwycięstwa do ul. Ks. Izabelli. Skręca w nią i kolejno zmieniając kierunek na południowy, południowo-wschodni i północno-wschodni biegnie ulicami Aignera, Moniuszki i Waryńskiego do ulicy Czartoryskich. Następnie biegnie nią i ulicą Głęboką ku południowemu wschodowi, obejmując Park Czartoryskich. Po połączeniu się z ulicą Kazimierską zmienia kierunek na południowy. Za cmentarzem włostowickim granicę otuliny poprowadzono drogą gruntową równoległą do ul. Włostowickiej i okalającej od zachodu zabudowę przy tej ulicy. Po ok. 1,5 km granica otuliny skręca ku zachodowi wraz z drogą gruntową do ul. Włostowickiej, po czym zmienia kierunek na południowy. Po 150 m skręca pod kątem ostrym ku północnemu wschodowi i po kolejnych 150 m dociera do punktu wysokościowego 125,1. Od tego punktu granicę otuliny poprowadzono drogą do Skowieszyna, która poza początkowym 300-metrowym odcinkiem stanowi wspólną granicę Parku i otuliny. Przy pierwszych zabudowaniach Skowieszyna granica otuliny skręca drogą gruntową ku północy, by po ok. 500 m dotrzeć do koty 153,2. Tu skręca na zachód i biegnie w tym kierunku przez 110 m do punktu wysokościowego 152,6. Z tego miejsca skręca pod kątem ostrym ku NNW i dochodzi do drogi gruntowej, biegnącej równolegle do toru kolejowego Dęblin-Lublin. Następnie prawie cały czas biegnie wzdłuż niego ku południowemu wschodowi do stacji kolejowej w Sadurkach. Jedynie we wsi Łopatki granica otuliny odchodzi od torowiska na głębokość 200 m, zdążając szosą w kierunku cegielni w Łopatkach, po czym skręca ponownie ku wschodowi, by po 1000 m ponownie biec wzdłuż toru kolejowego. Od stacji kolejowej w Sadurkach granicę poprowadzono szosą zmierzającą do Sadurek. W pobliżu szkoły w tej miejscowości granica opuszcza szosę, by dalej biec drogą gruntową ku WNW do koty 199,7. Następnie granicę poprowadzono ku SSW początkowo drogą gruntową, a po 500 m szosą, prowadzącą do Wojciechowa. Po przecięciu doliny Bystrej granica skręca ku północnemu zachodowi w drogę gruntową, biegnącą wzdłuż doliny tej rzeki, a po przecięciu drogi Wojciechów-Charz B-Nałęczów, wzdłuż doliny Czerki. W rejonie podzboczowego źródła w
miejscowości Wojciechów Kolonia Piąta granica przecina dolinę Czerki i biegnie w kierunku północno-zachodnim brzegiem Lasu Zakładowego do punktu wysokościowego 195,2. Od tego miejsca do koty 202,1 granica otuliny pokrywa się z granicą m. Nałęczowa, a od koty 202,1 do styku granic administracyjnych gmin Wąwolnica i Poniatowa w rejonie wsi Huta- z południową granicą gminy Wąwolnica. Tu granica otuliny skręca ku południowemu zachodowi i biegnie obrzeżem lasu drogą gruntową do szosy Wojciechów-Kazimierz. Skręca nią ku północnemu zachodowi, by po 100 m ponownie zmienić kierunek na południowo-zachodni i przez dystans 1400 m biec zachodnim obrzeżem lasu, pozostawiając poza obszarem otuliny miejscowość Noworąblów. Następnie granica skręca ku zabudowaniom tej wsi i połączywszy się z drogą Noworąblów-Karczmiska zmierza nią przez Kolonię Słotwiny ku południowemu zachodowi. Przed przysiółkiem Rejtmanówka granica skręca ku północnemu zachodowi i linią prostą przecina pola na dystansie 400 m, dochodząc do zakrętu drogi gruntowej, wykorzystującej suchą dolinę. Drogą tą granica biegnie dalej w kierunku WNW przez kotę 200,6 przecinając prostopadle drogę Słotwiny-Karczmiska. W odległości 100 m przed punktem wysokościowym 205,5 granica otuliny, nadal biegnąca drogą gruntową skręca ku południowi, by po ok. 2,5 km osiągnąć sady Karczmisk w pobliżu koty 194,8. Nie dochodząc do zabudowań wsi granica skręca ku WSW, by po 650 m ponownie skręcić głębocznicą na południe, a po 150 m - na zachód silnie wijącą się drogą. Po osiągnięciu położonego w pobliżu tzw. Lasu na Hektarach punktu wysokościowego 185,3 granica otuliny skręca ku południowi w drogę gruntową, początkowo okalającą las w odległości 100 m, a od piaskowni w Karczmiskach Pierwszych biegnącą skrajem lasu. Za następną piaskownią położoną przy kocie 170,6 granica zagłębia się w las i biegnie przez ok. 500 m w kierunku zachodnim, po czym, cały czas biegnąc drogą leśną i mijając trzecią z kolei piaskownię dochodzi do szosy Karczmiska-Wilków, którą skręca na zachód. Od tego miejsca do granicy woj. lubelskiego granica otuliny jest wspólną z granicą Chodelskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu. Za przejazdem kolejki wąskotorowej granica opuszcza szosę i biegnie podnóżem zalesionej wydmy, by po 500 m skręcić ku południowemu wschodowi. Po przecięciu szosy Karczmiska-Wilków granica biegnie ku południowemu zachodowi na dystansie 1350 m. Następnie skręca ku zachodowi i biegnąc drogą gruntową przez punkt wysokościowy 132,8, a później prostoliniowym rowem melioracyjnym dociera do podmokłego lasu olszowego. Okrąża go od południa i silnie krętą linią brzegową tego lasu dochodzi do podnóża zalesionej wydmy. Następnie zdąża wzdłuż jej zboczy ku południowemu zachodowi osiągając młyn na Chodelce w Kosiorowie. Biegnie przez odcinek 250 m wzdłuż młynówki ku NNW, po czym skręca w odchodzący od rzeki ku północnemu wschodowi wał przeciwpowodziowy i biegnie nim przez odcinek 700 m. Następnie skręca ku północy i biegnie prostoliniowym rowem melioracyjnym przez wieś Węgrzyniec. 250 m za tą wsią granica rowem skręca ku północnemu zachodowi i po 1000 m, przecinając po drodze szosę Karczmiska-Wilków, dochodzi do rozwidlenia rowów melioracyjnych. Jednym z nich kieruje się ku południowi, ponownie przecina szosę Karczmiska-Wilków i zagłębia się w las. Początkowo biegnie drogą leśną przez 250 m, następnie skręca przecinką ku WNW, a po 200 m - na północ w drogę leśną. Po osiągnięciu szosy Karczmiska-Wilków granica otuliny zdąża nią przez 800 m do położonego nad Chodelką młyna w Kolonii Szczekarków. Za zabudowaniami Kolonii zmienia kierunek na południowy i biegnie zgodnie z linią niskiego napięcia przez odcinek 350 m, po czym wraz z nią skręca ku WNW i biegnie w tym kierunku przez 900 m, częściowo wzdłuż ogrodzenia parku podworskiego w Szczekarkowie, pozostawiając go poza otuliną Parku. Przed wsią Urządków granica najpierw skręca wraz z linią energetyczną ku południowemu zachodowi, a po 100 m - ku północnemu zachodowi, biegnąc najpierw zachodnim obrzeżem niewielkiego olsu, a później - wzdłuż ogrodzenia jednej z prywatnych posesji. W rejonie koty 124,7 i krzyża dochodzi do szosy Urządków-Szczekarków. Tu zmienia kierunek na południowo-zachodni i zmierza szosą do przejazdu kolejki
wąskotorowej. Stąd skręca ku WNW i biegnąc w tym kierunku przez 150 m przecina Wrzelowiankę. Za rzeką granica skręca na południe i biegnie jej brzegiem przez dystans 700 m, po czym skręca ku WNW w drogę gruntową, prowadzącą wśród sadów i chmielników do Kolonii Wilków. Po osiągnięciu w Kolonii szosy, granica biegnie nią przez 350 m do wsi Kąty, gdzie ponownie zmienia kierunek na WNW i biegnąc cały czas w tym kierunku, początkowo nieutwardzoną drogą przez północne zabudowania wsi Machów, a za kotą 124,7 - obrzeżem lasu, przecina wał przeciwpowodziowy i dochodzi do granicy woj. lubelskiego, biegnącej na tym odcinku nurtem Wisły. Stąd granicę otuliny poprowadzono granicą województwa lubelskiego do punktu, w którym zbiegają się granice województwa oraz gmin Janowiec i Puławy. Tu granica otuliny zmienia kierunek na wschodni i pokrywając się z granicą pomiędzy obiema gminami dociera do punktu, położonego 300 m na wschód za zabudowaniami wsi Stanisławów. Z tego miejsca biegnie obrzeżem lasu ku północnemu zachodowi i po przebyciu dystansu 1400 m dociera do szosy Góra Puławska - Trzcianki. Szosą tą zmierza w kierunku północn-owschodnim, przecina trasę Puławy-Radom i biegnąc dalej w tym kierunku po 200 m opuszcza szosę, by dalej biec dnem zalesionego wąwozu do zabudowań Góry Puławskiej, położonych u podnóża krawędzi doliny Wisły. Tu granica otuliny zmienia kierunek na północno-zachodni i biegnąc podnóżem krawędzi dochodzi po ok. 700 m do nieutwardzonej drogi, skręcającej ku Wiśle w kierunku ENE. Po osiągnięciu punktu wysokościowego 112,8 granica skręca na południowy wschód w drogę gruntową i zmierza nią, trzykrotnie zmieniając kierunek, do wału przeciwpowodziowego. Po jego osiągnięciu skręca wałem ku południowi, a po 50 m ponownie zmienia kierunek na zachodni, by po minięciu nasady grobli i przecięciu koryta Wisły połączyć się z punktem na przeciwległym brzegu rzeki, od którego rozpoczęto opis przebiegu granicy otuliny.

Czytany 8119 razy

Komentarze

+5
#9 Kaja 23-03-2011 18:33
Wisław może i niewarto tego komentować ale nie sposób nie zareagować.
+3
#8 Krystian 23-03-2011 11:06
No tak! trudno dyskutować z takim adwersarzem jak olaa , ręce nogi opadają .
Wyskoczy jak Filip z konopi i sam nie wie czego chce.
+3
#7 Alek 23-03-2011 09:06
Olaa-Akurat teraz to każdy śmieje się z twojego wpisu , a wogóle to powinnaś się wstydzić tego co napisałaś bo jak można kimś gardzić kogo się nie zna bo wnioskuje tym że nie znasz pana Janusza skoro piszesz takie brednie .Jeśli niemasz nic mądrego do napisania to zmnień blog bo raczej ten blog nie jest na twoim poziomie.
+4
#6 grymas50 23-03-2011 08:36
olaa. Napisałaś;" był w trudnych czasach milicjantem zwykłym i SB kiem i konfidentem? teraz mundry?? taki??? " Tych przypisanych przez Ciebie "funkcji" nie da sie pogodzić. Musisz wybrać. Olaa, jaki trudny wybór. Teraz ja o Tobie chociaż nie wiem kim jesteś. Pardon. Wiem , kim jesteś. Jesteś ZAWISTNIKIEM.
+5
#5 Wiesław 23-03-2011 08:21
Zmagałem się od wczoraj czy warto skomentować wpis olaa bo jest tak żenujący że brak słów.Przecież przedstawiony akt prawny jest tylko dokumentem, bez żadnego wstawki J.K.i chwała że możemy się z nim zapoznać.Aż dziw bierze, że wchodzi na blok osoby na którą tak pluje ?Polecam BIP urzędu tam tylko są komentarze fachowców,ekspertów którzy nie robią tego dla idei a za grube pieniądze.To tyle i aż tyle w tym temacie...
+2
#4 dolores 23-03-2011 07:48
olaa jak gardzą panem Januszem to chyba wystarczająco pokazali w wyborach na radnego nie uważasz??człowieku zrób cos z sobą , zajmij się czymś pożytecznym , może zajmij się wiosennymi porządkami ?
+7
#3 Kaja 22-03-2011 20:48
"Olaa" la la, ale się popisałaś. Co cię tak ten artykuł zdenerwował? Już wszystko z siebie wyrzuciłaś. Szkoda ci, że ty się nie znasz na niczym. Pewnie tak bo to co napisałaś nie jest w ogóle związane z artykułem. Ale wiesz zgodzę z tobą w paru sprawch Pan J.K. jest faktycznie fenomenem osobą znająca się na wielu sprawach a jeśli ktoś tu kimś gardzi to tylko tobą. Podeszłam do twojego wpisu bardzo lekceważąco i myślę że go należy pominąć i nie warto na niego odpisywać, Szkoda czasu dla takiej miernoty. Jesteś ułomna.
-11
#2 olaa 22-03-2011 20:25
EXPERT J.K znawca każdej dziedziny i branży wie i zna się !!!on was poprowadzi i z KAZIM .D. uczyni wyspe i raj bez jaj! , znajomość prawa , ekonomii, ekologii, tj. fenomen kazim. cud , tylko czemu każdy śmieje się z niego i gardzi nim, I czemu taki ewenement był w trudnych czasach milicjantem zwykłym i SB kiem i konfidentem? teraz mundry?? taki???? ..fora zen dwora.....
+3
#1 Wiesław 22-03-2011 07:42
Moim zdaniem zupełnie zbędny twór,zagadnienia ujęte w rozporządzeniu powinny należeć do obowiązków urzędasów burmistrza.Jest to jeszcze jedno ogniwo które stanowi zasłonę dymną na mroczną działalność Urzędu.

Dodaj komentarz